نردبان این جهان ما و منی ست       عاقبت این نردبان بشکستنی ست

لیک آن کس که بالاتر نشست       استخوانش سخت تر خواهد شکست

از سخنان شهید منوچهر مدق:

به قول شهید رجایی، قبول مسئولیت باید یا از سر عشق باشد و یا از سر دیوانگی. ولی من به عین می گویم قبول مسئولیت تدارکات بچه‌های رزمنده و بسیجی هم عشق می خواهد و هم دیوانگی. بدون عشق به اسلام، عشق به امام حسین (ع) انجام دادن وظایف طاقت فرسای پشتیبانی از فرزندان این آب و خاک که با عشق به جبهه ها آمده‌اند بسیار مشکل است.

 شهید مدق به روایت فرزند شهید:

"دردهایم همه عشقبازی با خداست". خیلی آرام در گوشم زمزه کرد: "عشق بازی با خدا" "صبر و توکل" همین را گفت و دیگر حرفی نزد.
 

همسر شهید سید منوچهر مدق: (برگی از کتاب شوکران 1)

اوعاشقانه به سوی معبود پروازکرد

 شهید مدق عاشق آسمان بود و بیشتر وقت ها نمازش را در پشت بام خانه می خواند. همیشه می گفت: "آنقدر عاشق پروردگار هستم که نمی خواهم به این راحتی شهید شوم"

پدرم می گوید سال چهارم دبیرستان بود که با شهید رضا پشت سدّ گوتفند آموزش غواصی بودیم ، همان روزها آزمون کنکور هم داشتیم. با تعدادی از بچه ها رفتیم اندیمشک برای شرکت در آزمون ، خیلی ها از کل منطقه آمده بودند. وقتی برگشتیم به رضا که نیامده بود گفتم نبودی؟! جوابش این بود:

**کنکور ما فعلا ایستادن مقابل دشمن است**

 بیوگرافی و قسمتی از وصیت نامه شهید در ادامه مطلب ، حتما بخوانید

چقدر چهره‏اش در تاریکی شب می‏درخشید. گاهی با لبخندی تلخ، شاید به یاد یارانش در پاوه، کوههای بلند کردستان، تنگی حلقه‏ی محاصره‏ی سوسنگرد و رؤیای بر باد رفته‏ی قادسیه‏ی دشمن، یا شیرینی فتح ارتفاعات الله‏اکبر و گاهی درخشش مروارید اشک به یاد سرخی خون مبارزان لبنان بر بلندیهای جبل عامل؛ نگاه‏های غمناک آوارگان فلسطین، یا تکه‏های جسد پاسداران کرد پاوه و حسرت پیوستن به آنانی که امشب پرنده‏ی خاطراتشان در آیینه‏ی بارش چشمانش پرواز را به تصویر می‏کشیدند.